Dag 3 maandag 7 juli

Zo doen we dat en zo gaat dat hier!

8 uur aan tafel, aangekleed of niet, haren gekamd of niet 8 uur is 8 uur.

Alleen Jesse dacht vannacht rond 1 uur al dat hij al in de ruimte moest zijn waar we eten. Hij is al slaapwandelend verder gaan slapen op de bank in de chillruimte om vervolgens om 3 uur wakker te worden en te beseffen dat het nog geen 8 uur is.

Dan beginnen we namelijk samen, je smeert je brood, ontbijt en maakt je klaar voor de werkdag. Stipt 8.45 fietsen we het terrein af om 9.00 uur op de klus te zijn.

Om de werkgroepjes te bepalen deden we ‘ratje spinnen’. Voor degenen die niet weet wat dat is: Een digitale app waar al onze namen zijn ingevoerd en door middel van het ‘draaien’ aan het rad wordt de groep bepaald wie met welk leiding mee gaat. Tot dus ver een strak plan, zo doen we dat in Hasselt.

Totdat…we aan kwamen bij Huis van Vrede. Eerst een overleg moment, waar binnen 5 min. onze georganiseerde plan anders werd vormgegeven. Zo gaat dat hier.

John heeft Lois, Danilo, Fabian, Marijke, Tim en Christiaan meegenomen naar de tuin van Fatima. Ze woont op de begane grond van een flat gebouw, wat betekend dat ze een heel grote tuin, van maar liefst 90 M2 heeft. Ze woont hier met haar man en 3 kinderen. Haar man is ziek en voor haarzelf is het onderhoud te veel.

Wat we theoretisch gisteren benoemd hebben tijdens het bijbelen, leerden we vandaag al iets meer over de Marokkaanse cultuur. Waar wij iets goed of fout, waar of niet waar vinden. Gaat het bij hun cultuur om eer en schaamte. Dat haar tuin niet goed is onderhouden bijvoorbeeld is erg beschamend voor haar. Dat wij deze week haar tuin opnieuw gaan bestraten heeft dus zeker een diepere betekenis en zorgt voor perspectief.

Terwijl een groot deel van de groep is gaan tegels wippen mocht ik met Fatima haar nieuwe tegels gaan uit zoeken. De opdracht van Henk deze week met de groepsverdeling is: Als je naar een klus gaat moeten er een aantal werkers zijn, en één iemand die de tijd heeft om te luisteren en thee te drinken. Ik opper mij met liefde op 😉 zo doen we dat.

Arend en Jesse hebben een plan gemaakt om elektra aan te leggen bij Huis van Vrede om vervolgens materialen op te halen bij de Hornbach. Voordat ze bij de Hornbach waren heeft er heel wat afgespeeld. Iets met heen en weer fietsen, geen sleutel hebben, proberen binnen tekomen via ramen (bij thuishonk) om vervolgens tot de ontdekking komen dat de sleutel in je eigen tas zit. Daarbij komt dat Arend s’ avonds nog steeds onder de indruk is van de prijs van een stopcontacten.

Ondertussen zijn Tom en Lydia hun eigen gang gegaan in de tuin van Huis van Vrede. Lydia heeft geleerd een elektrische heggenschaar te hanteren en Tom heeft de onkruidkrabber eigen gemaakt.

Tussen de middag, ondanks de goed gevulde broodtrommels, aten we mee aan tafel bij Huis van Vrede. Zo gaat dat hier.

Marijke heeft tijdens de lunch, in het Engels, contact gelegd met een aantal meiden en hen uitgenodigd om mee te doen met knutselen morgenmiddag.

Na het eten zijn Christiaan en Tim boodschappen gaan doen. John met Lois, Danilo, Fabian, Marijke weer terug naar de tuin van Fatima. Deze groep komt zeker niks te kort, want krijgen: chocola, snoep, drinken enz enz. Maar misschien is dat ook wel de figuurlijke pleister voor het bloeden. De tegels moeten namelijk via 2 steegjes, vol (bramen)struiken gelost worden en ze zijn vandaag niet ongeschonden uit de strijd gekomen. Of je beland net als Danilo in de bosjes en je hele team lacht je uit. (helaas geen beelden van).

Arend en Jesse knooiden nog wat aan met het elektra bij Huis van Vrede en ik heb de ‘oud-Utrecht-gangers’ opgevangen bij ons thuishonk. Zij hebben het 6-kamp georganiseerd en geholpen met alles klaar zetten voor de gasten. Tevens een soort reünie. Super fijn, zodat deze ‘nieuw-Utrecht-gangers' zich kunnen focussen op de klussen.

Om 15.00 uur kwam Tasjmin met haar zus voorbereidingen treffen voor het eten en langzaamaan druppelden er ook Hasselters binnen. Robert is met de ‘oud-Utrecht-gangers’ en enkele ouders wezen kijken bij de klus van vorig jaar bij Huis van Vrede.

Tegen het eind van de middag was iedereen terug van de klus, arriveerde de jongeren van het AZC en konden de spellen beginnen. Beelden spreken voor zich!

Om half zeven konden we aan tafel. Denk dat we wel met zo’n 40 mensen waren. Een diversiteit aan culturen en achtergronden als één grote familie. Bijzonder en dankbaar! Wat een heerlijke maaltijd vóór ons bereid in “onze” keuken. Zo doen ze dat.

Lydia haar corvee taak vanavond was tafel dekken en afwassen en heeft bedacht als we nu alle blauwe borden gebruiken en enkele rode, dan moet degenen die een rood bord pakt afwassen. Dat resulteerde in dat Ybeltje en Jacco na de maaltijd in de keuken stond, ha ha. Ook Lois had hier voordeel van(haar corvee taak was afdrogen)

Het ‘hangen’ met elkaar ging nog een poosje door en toen uiteindelijk iedereen “ons” terrein verlaten had zijn we gaan bijbelen. Vandaag over broers en zussen. Het optrekken met elkaar de positieve en negatieve kanten. Psalm 133 is een pelgrimslied. Een lied dat gezongen werd door pelgrims op weg naar Jeruzalem om de moed er in te houden, als je samen met broers en zussen liep. Aan de tieners de vraag hoe zij deze week de sfeer erin willen houden. De deur zit staat vol memo’s om te helpen herinneren.

Aan het eind van de avond, tegen de nacht, kwam Tom erachter dat zijn corvee taak vandaag stofzuigen of bezemen was. En toen dacht Christiaan, ach ik help hem gewoon hij is toch m’n broer. Dat betekend dat we na 3 dagen al meer familie van elkaar zijn dan we dachten.

Op na dag 4!

p.s Kan me voorstellen dat de verhalen erg lang zijn, maar het is voor mij een vorm van verwerking van de indrukken van de dag. 😉