Dag 5 woensdag 9 juli

Alle hens aan dek!

Vanmorgen hetzelfde ochtend ritueel als elke morgen. Ze vielen gisteren uiteindelijk als een blok in slaap naar de zware arbeid. Dat ze vandaag nog een tandje bij moesten zetten wisten ze nog niet.

Met frisse moed richting Huis van Vrede. Een kort overleg over de werkzaamheden van de dag en gaan!

Projectleider John is met uitvoerder Danilo en vaklieden Fabian, Tom, Christiaan en vakspecialist Lydia naar de tuin van Fatima. Eerst de kar leeg scheppen met zand om het vervolgens uit te vlakken. Bij het straatwerk is het belangrijk dat er goed wordt geëgaliseerd. Lydia heeft dit als examenvak gedaan vandaar haar specialisme. Onder tussen gaat de rest door met grond spitten, zand kruien en uit vlakken.

Arend is met Jesse en Tim verder gegaan met het aanleggen van het elektra. De elektra draden die ze hebben getrokken moeten aangesloten worden onder de vloer.

Dat betekend best wel even wat pruts werk in het donker in een kleine ruimte. Het is belangrijk wanneer je onder de grond gaat dat je met drie man bent. Eén iemand gaat de grond in, één houdt toezicht halverwege, en de derde staat paraat boven in geval van nood. Best een spannende onderneming dus. Na een kort gebed om veiligheid gebeurd er iets bijzonders….het aansluitpunt lag er al precies op het juiste punt en hoeven daarom niet nog iets te installeren. Toeval bestaat niet. Zo is de klus in no-time is geklaard.

Marijke en Lois zijn al naar de tuin van Jamila gegaan om het onkruid ‘de kop in te drukken’ met azijn. Met gemak hanteren ze een drukspuit; vullen, ontluchten, pompen en sprayen (terwijl ze dit nog niet eerder hebben gedaan).

Vraag eind van de week maar eens naar de vaardigheden van al deze tieners! Ik denk dat ze heel wat aan hun CV kunnen toevoegen.

Ik kom later naar Jamila met nog eens 20 liter azijn. De gemoederen binnen in huis, bij Jamila, lopen hoog op. Hoe ze onterecht wordt beoordeeld op de daden van haar kind, de ellende waar ze in mee wordt gezogen… het raakt me. Ik luister en hoop de juiste dingen te zeggen. Wij zijn hier een week, doen wat binnen onze mogelijkheden ligt en hopen de mensen met ons werk en aandacht een sprankje hoop en liefde te geven.

Na de tuin-klus bij Jamila zijn wij ook naar de tuin van Fatima gegaan om daar te stampen. We moeten het doen met wat we hebben, onze eigen voeten! De uitgekozen tuintegels werden gelost en gelukkig kon de palletkar 2 pallets lossen in de achtertuin. De andere pallets allemaal op eigen spierkracht. En krachtmeting onder jongens, das toch wel een ding.

Na de lunch bij HvV worden de taken opnieuw verdeeld. Jesse en Tim zorgen dat rondom HvV alles onkruid en straatvuil vrij wordt gemaakt met behulp van Sana (zie foto). Hij is enorm enthousiast om te helpen en vind het maar wat gezellig die bedrijvigheid rondom het HvV. Als je een beetje peptalk nodig hebt hoef je alleen maar bij hem in de buurt te staan.

Samen hebben ze een schep gemaakt van alleen een spade en een rondslingerde tak die precies de juiste dikte had, schroef erin en hoppa je kunt er zo mee aan de slag.

Marijke en ik zijn gaan ramen zemen rondom Huis van Vrede en Arend is met Danilo, Lois, Tom eerst naar de stort gegaan om de aanhanger te legen om vervolgens vol te scheppen met, op MP op de kop getikt, straat zand. Fabian, Christiaan en Lydia zijn John verder gaan helpen met uitvlakken. De eerste tegels zijn ook al gelegd!

Rond 15.00 was er weer de kinderen-middag, waar Marijke inmiddels is gepromoveerd tot juf. Ze schakelt met gemak over op het Engels, zorgt voor verbinding met de andere tieners en helpt de kinderen met leuke knutselwerkjes.

En toen werd het ingewikkeld.

Fabian en Lydia komen terug van Fatima en schuiven aan bij het knutselen. Om 16.00 uur is er gebak! Niet dat we maar iets te kort komen want de tuinploeg heeft nog geen uur geleden (net na de lunch) een bord rijst naar binnen gewerkt. Eten is een manier om hun dankbaarheid te tonen. Na het gebak gaan er een paar hier heen een paar daar heen en de rest binnen, buiten, ergens boodschappen doen of nergens te vinden. Volg je het nog?

Kortom we zaten allemaal om 19.00 uur gezamenlijk aan tafel bij ons thuishonk. Voor iedereen 2 puntjes pizza’s en een lekker toetje. We hebben al zoveel gegeten, een complete maaltijd is niet nodig (denken we).

Tijdens het ‘bijbelen’ moment hebben we het over ‘oog hebben voor de ander’; Gezien willen worden willen we allemaal. Vooral als je je niet goed voelt, als je ergens mee zit of als je het even niet meer weet. We lazen Johannes 5:1-9. Een man die al 38 jaar ziek was en niemand die naar hem om keek. Iemand die hem zag! Dezelfde Iemand, Jezus, kijkt vandaag ook ons aan. We proberen deze week een klein beetje op Jezus te lijken. We speelden het spel over de streep: Het gaat erom dat we elkaar zien en dat we zonder oordeel kijken naar de ander. En sloten af met het zingen van het lied: "Heer U kent mij"

Iedereen rond zijn/haar corvee taken af en er wordt zelfs hulp aangeboden ook al is het je taak niet. Ouders; ik hoop voor jullie dat ze dit thuis ook voort zullen zetten.

Vanavond ben ik nog even bij een Isballe en Christlis (moeder en dochter uit Congo) geweest om een behang- en schilderklus op te nemen. Morgen daarover meer.

Bij thuiskomst stond de bruine fruitschaal op tafel (het is tenslotte nog maar 2 uur geleden dat we wat hebben gegeten) en…. het bleef nog lang gezellig!

Genieten, hoe we de tieners als persoon zien veranderen, tot hun recht komen en ook de groepsdynamiek niet te vergelijken is met het begin van de week. #dankbaar.

Tot morgen!